دگر گویم علامتها در این باب که تا باشد نشانی بهر اصحاب زخوردنها تو را تا هست لذت بتن باشد هنوز آن رأس شهوت ز تقلیل ار که هم بی‌اضطرابست مشو غافل که این ثعبان بخوابست کند بعد از ریاضتها رجوع او جهان را لقمه سازد ز جوع او مکن یکجو بتقلیل اعتمادی مگر باشد برون از هر مرادی بود نیک ار نیابد بعد تقلیل بمیل و مدعایی هیچ تبدیل اگر باشد مراد و مدعایش از آن تقلیل افزوده هوایش مهی کم خورده تا عمری خورد بیش نه عبدالبطن مرتاض است و درویش نگیرد خود بعمری مرد سالک ز نعمتهای افزون غیر اندک دهد باقی بایتام و مساکین نخواد هیچ هم پاداش و تحسین بود عادت بوقت لایموتش جوی هرگز نیفزاید بقوتش صفی علیشاه : بحرالحقایق : بخش ۴۵۰ - علامه ترک الشهوه للمجاهد گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/139296