رمزی‌ست خط دوست که چون بخت سر‌آید آب سیه از چشمه خورشید برآید آهسته‌تر ای دیده گستاخ که آنجا پروانه نهان از نظر بال و پر آید چون ماهی ساحل طپد از آرزوی دل زخمی که شهیدان ترا بر سپر آید در مذهب ما بر لب تسلیم حرام‌ست هر ناله که نشکفته ز باغ جگر آید خاموش فصیحی که به یک ناله نیرزد حسنی که در آغوش خیال و نظر آید فصیحی هروی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137521