روی چون حاصل نکوکاران زلف چون نامه ی گنه داران غمزه مانند آرزوی مضر در کمین گاه طبع بیماران «خیره اندر کرشمه ی چشمش ذوق مستان و هوش هوشیاران اندر آمد به مجلس و بنشست چادرش بستدند از او یاران زیر و بم را به غمره گویا کرد تا بگفتند راز میخواران ابوالفرج رونی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/95643