ساقی چه باده بود که بر من حواله کرد مست ابد مرا به نخستین پیاله کرد با حکمت آن طبیب که صد ساله درد من درمان بجرعهٔی ز شراب دوساله کرد یارب شمیم مشگ و زد بر مشام جان یا نفخهٔ صبا گذر از آن کلاله کرد با غنچهٔ لب و گل رخسار و سرو قد بگذشت و داغدار دلم همچو لاله کرد لعل لبش مکیدم و گفتم بدو خدای رزق مگس بقند فروشان حواله کرد خلقی همه بناله و افغان درآمدند از بس صغیر در غم آنشوخ ناله کرد صغیر اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۲۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/135594