سوزنیم، موم دل و خاره . . . ر پیرترین روی شکر پاره . . . ر قاضی دعوی مرا نشنود تا نبرم سوی زنش پاره . . . ر هر که به بیاعی من . . . ن فروخت سود کند هر شب صد باره . . . ر زیر کتان آنگه چون دانگ سنگ خایه همیدارم چون یاره . . . ر هرکه عمل کرد بدیوان من خایه برو جامگی و واره . . . ر طفل بدم خفته بگهواره در خاسته چون دسته گهواره . . . ر برزمی اکنون چو بغلطم، ستان ساید بر کوکب سیاره . . . ر از در نظاره نیم من ولیک هست مرا از در نظاره . . . ر از پی تازان غریب آزمای کرده مرا از وطن آواره . . . ر عاجز و بیچاره من گشته یار کرده مرا عاجز و بیچاره . . . ر تاز نماندست که نسپوختم در گذر تیزش صد باره . . . ر بوی دهان نوش کند مغز پاک هین که حکیم آمد و سرباره . . . ر سوزنی سمرقندی : دیوان اشعار : هزلیات : غزلیات : شمارهٔ ۱۱ - سوزنیم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/132377