شنیدم که کوری به خاک زمین به شکرانه هر لحظه سودی جبین که این فیض عظمی ز کوریم بس که چشمم نیفتد به ناموس کس بلی دیده‌ای کان خیانت‌گر است اگر کور باشد بسی بهتر است گرت هست گوش نصیحت پذیر شوی بهره ور از بیان صغیر صغیر اصفهانی : دیوان اشعار : مثنویات : شمارهٔ ۱۱۴ - قطعه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/135860