صفای عارضش ته جرعه بر مهتاب می ریزد لبش بیهوشدارو در شراب ناب می ریزد نمی دانم چه خصمی با نوای بلبلان دارد که شبنم هر سحر در گوش گل سیماب می ریزد صائب تبریزی : دیوان اشعار : متفرقات : شمارهٔ ۲۸۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/59592