فردوس ساز کلبه پردود آتشم باری اگر زیان خودم سود آتشم سوزم مدام و شعله دودم پدید نیست الماس ریشهای نمک‌سود آتشم از بس که شعله دوش ثنای دلم سرود پنداشت شوق دوست که معبود آتشم خار ترم که تازه ز باغم دروده‌اند محروم بوستانم و مردود آتشم در دوزخم فکنده فصیحی غم و هنوز داغ سیاه‌خانه پر دود آتشم فصیحی هروی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۵۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137561