قطره چندی نصیب کام خشکم بیش نیست چون صدف خود را اگر در قعر دریا افکنم بر سرم گر افسر شاهی گذارد روزگار چون کلاه لاله بردارم به صحرا افکنم طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۵۲۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137075