ماییم که جان در گرو صهباییم بی باده چو باد خاک می‌پیماییم ما را گویند باده تنها چه خوری توفیق رفیق ماست کی تنهاییم فصیحی هروی : دیوان اشعار : رباعیات : شمارهٔ ۱۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137846