ما خیل تهی دست جگر گوشه بختیم سرگرم نه با تاج و نه پابند به تختیم آزادی ایران که درختی است کهن سال ما شاخه نو رسته آن کهنه درختیم در صلح و صفا گرمتر از موم ملایم با جنگ و جفا سردتر از آهن سختیم پوشید جهان خلعت زیبای تمدن ما لخت و فرومایه از آنیم که لختیم تا جامه ناپاک تن آغشته بخون نیست ما پیش جهان تن بتن آلوده ز رختیم فرخی یزدی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/111496