ما نمی بینیم جز ذات خدا گر نمی بینی تو خود با ما بیا ما و من جز اختیاری بیش نیست صادق و کاذب بود صوت و ندا بگذر از تقلید کانجا ظلمت است هست در تحقیق صد نور و صفا من انی گفت در سید نگر تا شنیدم آیت ثم استوا دیدمش چون ماه تابان نیمه شب گفت آن سلطان که کوهی مرحبا کوهی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/130611