مدار باک ز تکفیر و بیم از توبیخ بکن به شیشه می ریشه غم از بن و بیخ مگر نه چشم تومست است و کرده میل کباب دل مرا به کف آور بگیر از مژه سیخ منجم ابرو وچشم تو را بدیدوبداد خبر ز فتنه که درقوس کرده جا مریخ چو حلقه باز به روی تو دیده دارم باز به جای مژه بکوبند گر به چشمم میخ شراب و شهد خورد بی تو گر بلنداقبال شود به خاصیت این همچو آهک آن زرنیخ بلند اقبال : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/131058