مرا تلخی نباید دادن جان چو انگشت شهادت شهد لیسم بزیر تخته خواهد بود جایم اگر سلطان ملک طاقدیسم ز خشت و خاک را هم غیسه روید اگر از خاک ره یا از نعیسم سموم مرگ چون غیسه کند خشک اگر بیشک همان باد انیسم وگر از دوک نال و پنبه ریش کفن ریسی حدیس بی مکیسم خو که مرمرا گوید کفن ریس بگو رش بر تنم هرچ آن بریسم ز تن جانش ببرد چون کبوتر من از بام کبوتر می خنیسم چو بی وسواس آن خناس میرم بمحشر از شهیدان خنیسم سوزنی سمرقندی : دیوان اشعار : هزلیات : قطعات : شمارهٔ ۳۳ - بمحشر از شهیدان خنیسم گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/132448