مست گر نیستی از شیوه ی مستان مگذر قطره ی آب گهر باش و ز طوفان مگذر پا به اندازه کشیدن روش اهل دل است همه تن اشک شو و از سر مژگان مگذر دیدن قاصد بی مژده، غم آرد ای باد نکهت پیرهنت نیست، به کنعان مگذر ابر از سایه درو دام جنون افکنده ست گر ز من می شنوی، سوی گلستان مگذر ما درین بادیه چون ریگ روانیم سلیم تو که مرغ چمنی، سوی بیابان مگذر سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۶۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101426