میل سروم ز هوای قد دلجوی تو بود بودنم واله گلبرگ هم از روی تو بود در خم طاق فلک هیأت قوسی هلال از پی زیب کمانخانه ابروی تو بود مردم از رشک و دگر زنده شدستم از شوق که سحر نگهت گل را به چمن بوی تو بود در خرابات مغان دوش علالا تا صبح از می لعل تو و سلسله موی تو بود بود در راه طلب روشنی دیده و دل توتیا رنگ هر آن گرد که از کوی تو بود کعبه و دیر تفاوت نکند چون همه جا دیده بر روی تو و میل دلم سوی تو بود فیض قدسی رسد از نکته فانی هر دم که حدیثش صفت لعل سخنگوی تو بود امیرعلیشیر نوایی : دیوان اشعار فارسی : غزلیات : شمارهٔ ۱۵۲ - تتبع خواجه گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/120177