می جهد برق ز آه دل غم پیشه ی ما شعله دارد حذر از تیر نی بیشه ی ما سبزه ی دانه ی نخجیرگه عنقاییم همه از چشمه ی دام آب خورد ریشه ی ما اثر توبه ز هر جا که نمودار شود همچو دیوانه پی سنگ دود شیشه ی ما! کار ما تشنه لب مزد کسی نیست، که هست موج زن چون مه نو، آب زر از تیشه ی ما در خصومت نه سپهریم و نه سیاره سلیم از چه اندیشه کسی را بود اندیشه ی ما؟ سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/100814