نظر دارد بسوی ما شه عیار تنها یک نمود از هر طرف روئی بصد اظهار تنها یک بروز او آفتاب است و بشب چونماه میتابد همه ذرات می بینند او رخسار تنها یک حدیث ما سوالله را نمی گوید بدرویشان همه توحید میگویند آن رخسار تنها یک شدیم از باده لعلش همه مست از می وحدت ز لب می میدهد جانرا بت عیار تنها یک درون خانه دل را صفا ده گوش جان بگشای انا الحق میزند پیدا درو دیوار تنها یک ندارد دیده او طاقت که بیند روی نیکو را ز یک یک ذره می بینیم و او دیدار تنها یک ز کهف دل برون رفتن نمی شاید نشین کوهی تو را در غار دل چون هست یار غار تنها یک کوهی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۷۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/130779