نه تنها شبم تیره از موی اوست که روزم همه روشن از روی اوست دوعالم که نبود ز یکرشته بیش کمین موئی از تار گیسوی اوست قیامت که صد فتنه دارد ببر یکی جلوه از قد دلجوی اوست می کوثر و موج آب حیات عیان از لب و چین ابروی اوست چو سنبل نسیم سحر مشکبار ازآن طره عنبرین بوی اوست چه گویم ز نور مسلمانیش که او کافر خال هندوی اوست نورعلیشاه : دیوان اشعار : غزلیات : بخش دوم : شمارهٔ ۴۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/140462