هرگز مباش آتش سوزان سپند باش خود را بسوز و دفع هزاران گزند باش چون شعله سرمکش که برآرند از تو دود شو خاک راه و در دو جهان سربلند باش آزاده زی و صید غزالان درد را چون طره نگار سراسر کمند باش گر عافیت بسوخت ترا شکر غم بگوی ممنون بخت و طالع ناارجمند باش زین دوستان دشمن و زین دشمنان دوست گاهی سرشک حسرت و گه زهر خند باش زهر هلاهلی تو فصیحی ولی ز دور در کام دشمنان هوس دوست قند باش فصیحی هروی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137534