هر لقمه که آلوده بود قی به از آن بی خود به تواضع آردت می به از آن نیکی و غرور دور دارد زخدای بد بودن و اعتراف در پی به از آن اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید : شمارهٔ ۲۹۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/97998