هر لقمه که آلوده بود قی به از آن
بی خود به تواضع آردت می به از آن
نیکی و غرور دور دارد زخدای
بد بودن و اعتراف در پی به از آن
اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید : شمارهٔ ۲۹۰
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/97998