هزار گل ز جگر در کنار خنده ماست خزان عافیت ما بهار خنده ماست برون بهشت و درون دوزخست پرهیزید از آن گیاه که در مرغزار خنده ماست هزار شکر که حساد ما نمی‌دانند که گریه تازه گل نوبهار خنده ماست ز زخم بس که شکفتیم نوبهاران را هزار قافله در زیر بار خنده ماست گرت ز زهر فصیحی لبالب است ایاغ نگاه دار که آن یادگار خنده ماست فصیحی هروی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/137436