همسایه ی آفتاب ماه است همسایه ی آدمی اله است در جان و تن تو آب حیوان چون مردم دیده در سیاه است در ملک وجود غیر حق نیست در دعوی ما خدا گواه است دیدم به درون دیده او را از دیده ی دیده در نگاه است جسم تو ز خاک و جان ز خورشید خورشید میان خاک راه است زان سوخت ز آفتاب رویش در سایه ی زلف او پناه است کوهی همه شب چو شمع بر ما در گریه ی زار و سوز و آه است کوهی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/130639