چشم من دایم سپند آتش رخساره بود چون شرر تا چشم وا کردم دلم آواره بود عشق آن روزی که صحرای عدم را رنگ ریخت گردبادش روح گردآلود این آواره بود صائب تبریزی : دیوان اشعار : متفرقات : شمارهٔ ۲۴۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/59557