چنین کز من بود نخل سخن سبز چه سان طوطی شود در پیش من سبز ز وصف خط نوخیز تو گردد زبان چون مغز پسته در دهن سبز به سوی باغ رو، کز شرم قدت نگردد سرو دیگر در چمن سبز خبر کردم ز خطت، گوش می دار که خواهد گشت روزی این سخن سبز سلیم از گریه در راه محبت عصا چون خضر شد در دست من سبز سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۷۸ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101438