چه سان از رخ دهم نسبت به ماهت توهستی گل چرا خوانم گیاهت به عالم چون تو نبود خوبرویی خدا از چشم بد دارد نگاهت توشاه کشور حسنی و باشد صف برگشته مژگانت سپاهت اگر سروی چه می باشد قبایت وگر ماهی چه می باشد کلاهت سیه کردند آخر روزما را خط وخال و دوچشمان سیاهت مرانم بی گناه از در گنه نیست اگر گویی که این باشد گناهت غبار راه او کحل البصر شد بلند اقبال تا شدخاک راهت بلند اقبال : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/131045