چون هستی تو به نیستی آلوده است غم خوردن نیک و بد او بیهوده است هیهات که نا آمده را حاصل نیست افسوس که آنچ رفت چون نابوده است اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : الباب الثالث: فی ما یتعلق باحوال الباطن و المرید : شمارهٔ ۲۶۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/97972