چون هست جهان به نیستی آلوده است غم خوردن نیک و بد ازو بیهوده است هیهات که ناآمده را حاصل نیست افسوس که آنچ رفت چون نابوده است اوحدالدین کرمانی : دیوان رباعیات : الباب الرابع: فی الطهارة و تهذیب النفس و معارفها و ما یلیق بها عن ترک الشهوات : شمارهٔ ۱۰۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/98104