چو خیزد گردباد از خاک ما در دشت محرومی به رنگ ابر نیسان، گریه اش در آستین باشد مگو طغرا چه سان باشم چنین، کاول چنان بودم که اوضاع جهان، گاهی چنان، گاهی چنین باشد طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۳۰۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/136855