چو می فروش به مینا شراب ناب کند اشاره ای ز تنک ظرفی شراب کند بهار رفت، چه شد جام می که می خواهد شراب از پی گل، پای در رکاب کند هلاک مشرب صیاد دام بر دوشم که جای گل ز چمن بلبل انتخاب کند در آفتاب مرا سوخت انتظار کسی که شب به سایه ی گل، سیر ماهتاب کند شعار دور فلک از سلیم اگر پرسی چو آفتاب به انگشت خود حساب کند سلیم تهرانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۰۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/101262