کمال عبد مقسط نیز بشناس بود او در عدالت اقوم ناس بمقداری که حق غیر از خویش نماید اخذ بی‌تعطیل و تشویش چو او خود مظهر عدل اله است خلایق را بحق داری پناهست کند در حق هر کس کنجکاوی بدارد خلق را با خود مساوی هر آنجوری ز عدلش در زوال است چه پاید کان خلاف اعتدالت نشسته روز و شب بر کرسی نور بخفض و رفع از حق است مأمور نماید منخفض آنرا که باید دهد هم ارتفاع آنرا که شاید صفی علیشاه : بحرالحقایق : بخش ۲۹۲ - عبدالمقسط گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/139138