کمان طالع ما تیر برنمی تابد مگر ز غیب خورد تیر بر نشانه ما درین قفس، من و طغرا و بلبلیم اسیر که مانده در عدم آباد، آب و دانه ما قابل سبز شدن نیست، میفشان برخاک ترسم از شرم زمین، آب شود دانه ما طغرای مشهدی : گزیدهٔ اشعار : ابیات برگزیده از غزلیات : شمارهٔ ۵۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/136609