گل به گلشن زان گل رخسار یادم می دهد غنچه زان لبهای خوش گفتار یادم می دهد پیش من تعریف سرو و گل به خوبی باغبان چون کند زان سرو گلرخسار یادم می دهد لطف یارم می کند آگاه از جور رقیب راحت گل از جفای خار یادم می دهد چو ز جانان یادم آید گر بیاساید دمی از غم این دل که او دلدار یادم می دهد (؟ ) چون رود از یاد من تا این دل افگارباز چشم خونبار از دل افگار یادم می دهد می دهد یادم به عشق یار ناصح صبر و من می کنم کم گوش و او بسیار یادم می دهد از بهشت و حور چون گوید سخن زاهد رفیق بی تکلف از دیار و یار یادم می دهد رفیق اصفهانی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۲۹ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/128814