<mark class="format"> و من كلام له عليه‌السلام عند عزمه على المسير إلى الشام </mark>
(در سال 37 هجرى كه امام عليه السّلام به سوى شام سفر آغاز كرد
<mark class="format"> و هو دعاء دعا به ربه عند وضع رجله في الركاب </mark>
اين نيايش را در حالى كه پا در ركاب نهاد مطرح فرمود)
اَللَّهُمَّ إِنِّي أَعُوذُ بِكَ مِنْ وَعْثَاءِ اَلسَّفَرِ
خدايا! از سختى سفر
وَ كَآبَةِ اَلْمُنْقَلَبِ
و اندوه بازگشتن
وَ سُوءِ اَلْمَنْظَرِ فِي اَلْأَهْلِ وَ اَلْمَالِ وَ اَلْوَلَدِ
و روبرو شدن با مناظر ناگوار در خانواده و مال و فرزند، به تو پناه مى‌برم
اَللَّهُمَّ أَنْتَ اَلصَّاحِبُ فِي اَلسَّفَرِ
پروردگارا! تو در سفر همراه ما
وَ أَنْتَ اَلْخَلِيفَةُ فِي اَلْأَهْلِ
و در وطن نسبت به بازماندگان ما سرپرست و نگهبانى
وَ لاَ يَجْمَعُهُمَا غَيْرُكَ
و جمع ميان اين دو را هيچ كس جز تو نتواند كرد
لِأَنَّ اَلْمُسْتَخْلَفَ لاَ يَكُونُ مُسْتَصْحَباً
زيرا آن كس كه سرپرست بازماندگان است نمى‌تواند همراه مسافر باشد
وَ اَلْمُسْتَصْحَبُ لاَ يَكُونُ مُسْتَخْلَفاً
و آن كه همراه و هم سفر است سرپرست بازماندگان انسان نمى‌تواند باشد
<mark class="format"> قال السيد الشريف رضي الله عنه </mark>
و ابتداء هذا الكلام مروي عن رسول الله صلى‌الله‌عليه‌وآله
(چند جمله اوّل، از رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله و سلّم است
و قد قفاه أمير المؤمنين عليه‌السلام بأبلغ كلام و تممه بأحسن تمام
كه على عليه السّلام آن را با عباراتى رساتر به اتمام رساند)
من قوله و لا يجمعهما غيرك إلى آخر الفصل
نهج البلاغه : خطبه ها : دعاى سفر
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/100000047