<mark class="format"> وَ تَبِعَ جِنَازَةً فَسَمِعَ رَجُلاً يَضْحَكُ </mark> فَقَالَ
و درود خدا بر او، فرمود: (در پى جنازهاى مىرفت و شنيد كه مردى مىخندد.)
كَأَنَّ اَلْمَوْتَ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا كُتِبَ وَ كَأَنَّ اَلْحَقَّ فِيهَا عَلَى غَيْرِنَا وَجَبَ وَ كَأَنَّ اَلَّذِي نَرَى مِنَ اَلْأَمْوَاتِ سَفْرٌ عَمَّا قَلِيلٍ إِلَيْنَا رَاجِعُونَ نُبَوِّئُهُمْ أَجْدَاثَهُمْ وَ نَأْكُلُ تُرَاثَهُمْ كَأَنَّا مُخَلَّدُونَ بَعْدَهُمْ ثُمَّ قَدْ نَسِينَا كُلَّ وَاعِظٍ وَ وَاعِظَةٍ وَ رُمِينَا بِكُلِّ فَادِحٍ وَ جَائِحَةٍ
گويى مرگ بر غير ما نوشته شده، و حق جز بر ما واجب گرديد، و گويا اين مردگان مسافرانى هستند كه به زودى باز مىگردند، در حالى كه بدنهايشان را به گورها مىسپاريم، و ميراثشان را مىخوريم. گويا ما پس از مرگ آنان جاودانهايم! آيا چنين است، كه اندرز هر پند دهندهاى از زن و مرد را فراموش مىكنيم و خود را نشانۀ تيرهاى بلا و آفات قرار داديم
نهج البلاغه : حکمت ها : حکمت ها : عبرت از مرگ دیگران
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/100000443