از جهت شكل قرار گرفتن قافیه درست مانند قصیده است با این تفاوت كه تعداد ابیات غزل حداقل 5 بیت و حداكثر تا 17 یا 12 است. درون مایه و محتوای غزل، عاشقانه، عارفانه و یا آمیزه ای از هر دو و یا مضمون اجتماعی است. غزل از قرن ششم پدید آمده و تا امروز از قالب های رایج شعر فارسی است. غزلسرایان معروف، سعدی، مولوی، حافظ و از غزلسرایان معاصر، شهریار و رهی معیری و . . . می باشند. زاهد خلوت‌نشین، دوش به می‌خانه شد از سر پیمان گذشت، با سر پیمانه شد صوفی مجلس که دی، جام و قدح می‌شکست باز به یک جرعه می، عاقل و فرزانه شد شاهد عهد شباب، آمده بودش به خواب باز به پیرانه‌سر، عاشق و دیوانه شد مغ‌بچه‌ای می‌گذشت، راه زن دین و دل درپی آن آشنا، ازهمه بیگانه شد گریه شام و سحر، شکر که ضایع نگشت قطره باران ما، گوهر یک دانه شد منزل حافظ کنون، بارگه پادشاست دل بر دل‌دار رفت، جان بر جانانه شد آرایش قافیه در غزل ---------* -----------* --------- -----------* نخستین بیت قصیده و غزل را "مطلع" و بیت آخر را "مقطع" گویند كه معمولا شاعر تخلص خود را در بیت آخر ذكر می كند. عشقت رسد به فریاد گر خود به سان حافظ قرآن ز بر بخوانی در چارده روایت ساختار و قالب‌های شعری : غزل گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/100100222