بیا که چون خم زلفت مشوشم بی تو
تو خوش به بزم رقیبان و ناخوشم بی تو
تو آتشی زده ای بر عذرا از می غیر
چو زلف و خال نکویان در آتشم بی تو
اگر چه زهر مذابست بی تو مینوشم
و گرچه باده کوثر نمی چشم بی تو
زبیم آنکه شود برق و آیدت زقفا
گمان مدار که من آه بر کشم بی تو
بگفتمش که زهجر تو من پریشانم
جواب داد که آشفته من خوشم بی تو
آشفتهٔ شیرازی : غزلیات : شمارهٔ ۹۷۱
گوهرین (گنجینه های مکتوب)
https://gowharin.ir
https://gowharin.ir/gowhar/100469