بیا که چون خم زلفت مشوشم بی تو تو خوش به بزم رقیبان و ناخوشم بی تو تو آتشی زده ای بر عذرا از می غیر چو زلف و خال نکویان در آتشم بی تو اگر چه زهر مذابست بی تو مینوشم و گرچه باده کوثر نمی چشم بی تو زبیم آنکه شود برق و آیدت زقفا گمان مدار که من آه بر کشم بی تو بگفتمش که زهجر تو من پریشانم جواب داد که آشفته من خوشم بی تو آشفتهٔ شیرازی : غزلیات : شمارهٔ ۹۷۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/100469