‏ چنان کز شهد و شکر نقل نوشین می شود پیدا چو لب بر لب گذاری جان شیرین می شود پیدا از این سنگین دلان قانع به زهراب جفا گشتم وفا شهدی ست در دلهای مؤمنین می شود پیدا قران مهر تابانی است با کف الخضیب اینجا چو با جام می آن دست نگارین می شود پیدا مباد شوخی از یادش رود زین کم نگاهی ها چو ناز از حد فزون گردید تمکین می شود پیدا ز خون دل شوی گر آبیار گلشن طبعت سخن رعناتر از گلهای رنگین می شود پیدا بسان بوی گل رنگ از رخ خوبان هوا گیرد چو ساغر در کف آن مست شلایین می شود پیدا چنان کز صبح صادق پنجهٔ خورشید سر برزد ترا از آستین دست نگارین می شود پیدا کنم غربال اگر در جستن دل کوه و صحرا را همان در کوچه بند زلف مشکین می شود پیدا مجو کیفیت صاف غم از هر ساغری جویا شراب درد در دلهای خونین می شود پیدا جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۳۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102023