شکرین لعل او مکیدهٔ ماست کوچهٔ زلف او دویدهٔ ماست یار ما آمد و صفا آورد بادهٔ بی غش رسیدهٔ ماست مزهٔ ما دل کباب بس است اشک خونین می چکیدهٔ ماست وحشت ما فزون زمجنون است جیب عریان تنی دریدهٔ ماست جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۲۹۷ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102185