عالم آب است جام می زدست ما شکست چون حباب این کاسه آخر بر سر دریا شکست با سرشکم شوخی در خون تپیدن هم نماند ضعف تا بال و پر پرواز رنگم را شکست کامیاب لذت افتادگی خواهی شدن گرخوری از نعمت دنیا بخور جویا شکست!‏ جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۰۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102193