آنچه هرگز محرم گوشت نشد داد من است وآنچه نگذشته است در خاطر ترا یاد من است ناله می گردد تکلم بر لبم از درد هجر گفت و گوی من چو نی دور از تو فریاد من است پنجهٔ صد کوهکن پیچیده دست قدرتم بیستون؛ دل، تیشه ناخن، پنجه فرهاد من است جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۰۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102194