از موج چین، جبین هر آن کس که ساده است دایم در بهشت به رویش گشاده است هان بی خبر سفینهٔ عمر تو از نفس در جذر و مد بحر خطر اوفتاده است کامل نشد هنوز بهار جمال تو یعنی گل تو غنچه و سروت پیاده است سر بر کنار دامن منزل نهاده است چون نقش پای هر که ز پا اوفتاده است بر خود ز سوی خلق ره فیض را مبند جویا در بهشت جبین گشاده است جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۳۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102222