همچو گلبن غرق خون شد سرو آهم بی رخت چون رگ بسمل طپد تار نگاهم بی رخت می چکد خونم ز دل چون می روم از خویشتن می توان چیدن گل حسرت زآهم بی رخت جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۳۸۱ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102269