اشکم چون خون زدیده چکان بی تو می رود آهم به رنگ شعله طپان بی تو می رود گر قامتم دو تاست همان سوز دل بجاست آهم چو ناوکی زکمان بی تو می رود دور از تو یک نفس نتوان شد به اختیار در حیرتم که عمر چسان بی تو می رود جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۵۸۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102472