غنچه مانند این دهن باشد چون دهان تو بی سخن باشد پی بوحدت بریم از کثرت خلوت ما در انجمن باشد گل داغ تو بر زمین دلم باغ باغ و چمن چمن باشد سیر و دورم ز بس سبکروحی بوی گل وار در وطن باشد غنچه با ترزبانی سرشار پیش نطق تو بی دهن باشد قدر شکر شکست زو جویا لب لعلش شکرشکن باشد جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۶۴۶ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102534