یار می آید و به استقبال می روم دمبدم ز حال به حال هر چه شد دلنشین عزیز بود مردم چشم آینه است مثال چون تصور کنم میانش را هست باریکتر ز راه خیال در گلستان ز شرم سرو قدش می گذارد چو نخل موم نهال تن به کاهش دهد چو بدر منیر هر که باشد به فکر کسب کمال جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۸۰۰ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102688