مرا بس بود روز دیوان عام نبی و وصی نبی والسلام دو ابروی او کرده جا در دلم که دیده دو شمشیر در یک نیام دل از صحبت همگنانم رمید ز عرض کمال و ز طول کلام به دوری که من گشته ام باده نوش دهن باز مانده ز خمیازهٔ جام جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۱۳ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102801