شب پا نهد چو مست می ناب بر زمین ریزد ز نقش پا گل مهتاب بر زمین پر گرد کلفت است ز بس سینه، می رود اشک از دلم به دیده چو سیلاب بر زمین بحریست موجزن سر کویش ز بس افتاد بر روی یکدگر دل بیتاب بر زمین جویا ز سیل کوه بدخشان فزون بود ریزد دلم ز دیده چو خوناب بر زمین جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۹۲۵ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102813