زاشک آخر به دل فیضی رسد آهسته آهسته چو آب جو که در گلها دود آهسته آهسته ز بس افشرده پا سنگینی غم بر دل تنگم به رنگ سرو، آهم قد کشد آهسته آهسته جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۱۴ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102902