این چه بیداد است ای شمشاد قامت می کنی در شکر خندی نهان شور قیامت می کنی جام بی مهریت بادا سرنگون زاهد چو چرخ باده نوشان محبت را ملامت می کنی در چنین فصلی که بوی گل به دامان هواست گر رسانی ساقیا جامی کرامت می کنی جویای تبریزی : دیوان اشعار : غزلیات : شمارهٔ ۱۰۶۲ گوهرین (گنجینه های مکتوب) https://gowharin.ir https://gowharin.ir/gowhar/102950